Gecen haftaki halimden eser kalmadi iste... Soylemistim ben. Sondu icimdeki kivilcimlar. Ise giderken araba muzik bile acmak gelmiyor icimden. Ruhsuz dolasiyorum evin icinde. Mutfaga mecbur kaldikca giriyorum. Gordugunuz gibi yeni seyler de denemiyorum. Ac kalmayalim yeter. Hakus'un daginikligi yine gozume batmaya basladi. Yok mu bunun ortasi? Ya cok mutlu ya da duygusuz mu olmak zorundayim.
Ama kizimi ihmal etmiyorum. Hamurislerini sevdigini icin dun aksam kiymali kolay borek yaptim, okuldan geldiginde yemesi icin, tadina bile bakmamis. O zaman sebze deneyelim diyerek, bugun zeytinyagli taze fasulye pisirdim. Bayildi. En favori sebzesi.
Buyudugu icin mi yoksa okul mu degistirdi bilinmez ama kizimla daha bi anlasir olduk. Birbirimizin huyuna gidiyoruz. Evde hic ses yukselmiyor. Beraber resim yapiyoruz, hamurlariyla oynuyoruz. O da benim mutfagima bulasmiyor. Bazen bir-iki sey cikarsa da dolaptan, isi bitince yerine koyuyor.
Okula basladigindan beri daha az vakit geciriyoruz. Bir de aksamlari erken yatiyor, ozluyorum. Uyumadan once, kitap okuduktan sonra "biraz yanimda otur, sonra git yat" diyor bana. Kirar miyim kizimi hic, o bir istiyor ben bes veriyorum ve kivriliyorum kucucuk yataginda yanina, kisa bir sureligine de olsa kafasini boynuma gomuyor. Sonra ikimiz de yer darligindan sikayetci oluyoruz ve ben yatagini terkediyorum. Birkac hafta once uyuyakalmisim yaninda, iki gun boynum tutuk dolastim.
Gece iki kere tuvalete kaldiriyorum, kazalara sebebiyet vermemek icin. Eger olursa da "kacirmisim, ben yanlislikla cis yapmisim" diyor eliyle agzini kapatip muzipce gulerek. Oyle guzel sariliyor ki boynuma banyoya giderken, birakmak istemiyorum kucagimdan. Biraksam yurur de yavrum ama uykusu bolunsun istemiyorum. Sicacik yatagindan buz gibi tuvalete oturdugunda bile ses cikmiyor. O cisini yaparken ben de onun mis gibi saclarini kokluyorum. Yatagina geri biraktigimda o koku gitmesin istiyorum kivriliyorum yine yanina. Hic konusmasak da yanina yattigimi gorunce yatakta yer aciyor bana.
Eger birgun bir cocugumuz daha olursa, onu Ecenaz kadar sevebilecegimi dusunmuyorum. Bu kadar emek, enerji, sevgi veremezmisim gibi geliyor. Versem bile Ecenaz'a haksizlik oldugunu dusunurum herhalde.
Cuma, Şubat 02, 2007
Ecenaz
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder