Son birkac gundur yazamadim ve sayfayi acip yeni seyler goremeyen birkac tanidigim "hadi artik, tembellik yapma" demeye basladilar.

Bir suru sey oldu son yazimdan beri ve benim gibi "kalemi kuvvetli" olmayan birisi icin bunlari anlatmak bayagi zor olacak ama hadi deneyelim bakalim.

En son yemegim manisa kebabi ev halki tarafindan begenilmedi, hepsini ben yedim 2 gun boyunca. Esi benim ki gibi secici olan bayanlara allah sabir versin. Ecenaz da sadece bezelyelerinden iki uc catal aldi. Su gunlerde pek istahsiz zaten. Eskilerin bir tabiri var ya "boynu inceldi" aynen oyle oldu Ecenaz.

3 tane ilkim oldu bu kisacik donemde. ikisi benimle ilgili digeri ise Ecenaz'la. En onemlisini sona sakliyorum.

Ilki hayatimda ilk kez iskembe corbasi yaptim. Nasil oldu diye soracaginizi biliyorum ama henuz tatmadim. Kokusu ve gorunusu mukemmel. Dun hasladim, bugun bir kismini terbiyeledim. Hakus iskembe yemedigi icin kalan kisminida dondurucuya attim. Bu aksam Sirvan ve ailesi ile yemege ciktigimiz icin de denemek nasip olmadi, dener denemez sonucu yazarim.

Ikinci denedigim seyin sonucu hemen verilecek cinsten degil cunku yine hayatimda ilk defa tursu kurdum. Annem hep tursu kurdum der, ben de oyle yazdim. Kurmak, yapmak degil. Aradaki farki bilmiyorum.
Yaklasik 7 kiloluk malzeme kullandim ve hepsini incecik dogradim. "Kasik tursusu" adi buradan geliyorum sanirim. 2 saatimi aldi hepsini dogramak. Lahana, havuc, kereviz, yesil domates, aci biber, salatalik, maydanoz ve sarimsak. 3-4 haftaya kadar hazir olmasi gerekiyor, eger tutarsa. Sonucu cok merak ediyorum. Ilk kez yaptigim icin acemi sansiyla tutmasi buyuk ihtimal. Tutarsa benden daha cok mutlu olacak bir kisi varsa o da Hakus. Bayiliyor tursuya. Eger tutmazsa turk markette gordugum kocaman kavanozdaki tursuyu alacagim ona. Annem ve babam ayni tursuyu Turkiye de severek yiyorlar. Hatta annem bu tursuyu buldugundan beri kendisi yapmak icin ugrasmiyor bile. Markasini su an hatirlamiyorum. Bir ay sonra almak zorunda kalirsam size de markayi yazarim.

Ve gelelim en onemli ilke. Bugun Ecenaz'in okul kaydini yaptirdik.

2 yas grubu sinifinda su an yer olmadigi icin ne zaman baslayacagi belli degil. Biz Ecenaz'dan daha cok heyecanliyiz. Sinifta yer acilma sureci icinde de onu okul fikrine alistirmaya basladik. Bu hafta 4 okul ziyaretimiz oldugu icin O da neler oldugunun farkinda.
Okula gitmek istiyor musun? diye sordugumuzda hemen kiyafet dolabina gidip giyeceklerini seciyor. "Simdi gitmiyoruz " lar ise yaramiyor ve mizimalar basliyor. Cok istekli simdilik, ilk gunumuzun hepimiz icin sancisiz gecmesi tek istegim.

Okul arastirmalari 4-5 ay once baslamisti. Son gittigimiz de en begendigim oldu. Iki tanesine okul yerine kres demek daha dogru olur. Egitim amacli degil de daha cok bakim amacli olduklari icin. Ecenaz'in ihtiyaci olan bakim degil cunku ben isteyken babasi, babasi isteyken de benim varim yaninda. Bizim istedigimiz sosyallesirken ogrenmesiydi ve bu okul isteklerimize cevap verebilecek tek yer gibi gorunuyor. Ogretmenler cok ilgili, okul temiz, bakimli, her grubun sinifi ayri odalarda, programli, aylik degisik faaliyetleri var, guvenli bir bina.... Hersey gibi bunlarin da bir bedeli var.
Ilk gittigimiz okulun haftalik ucreti $92 idi, ikincisi 70, ucuncusu 184 ve sonuncu bizim sectigimizin ki de 155 ti. Fiyatlar biraz tuzlu ama Turkiye'de de 1.000 ytl,lik kresler oldugunu biliyorum. Egitimi kiyaslayamam cunku Tr deki kreslerle ilgili fiyatlari disinda bir bilgim yok.

Ve biz bugun son anda fikir degisikligi yaparak bu okula karar verdik. Guler anneannemizin etkisi buyuk. Maddi anlamda gucumuz yetmeyecegi icin istemeyerek de olsa ucuz olan krese gonderecektik ama anneannemizden gelen yardimla cok sukur ki istedigimiz okula gidebilecek. Insan cocugu icin herseyin en iyisini istiyor. Konu egitim olunca durum daha da ciddi. Cocugu bu okula giden bir musterim var. Inanilmaz derecede memnun okuldan. Insallah durum bizim icin de ayni olur.

Ecenaz artik Tv seyrederken bana donup "anne ne dedi" diye sormayacak. Okula basladiktan 3 ay sonra ingilizceyi cozecegini dusunuyorum. Mukemmel olmasi 1 yilini alacak uzmanlara gore. Biz de simdi ingilizce ogretmeye calisirken, o zaman da Turkce ogretme cabasina girecegiz.
Ecenaz'a hamileyken ne olursa olsun ingilizce ogretmeye calismayacagim, nasil olsa okulda ogrenecek diyerek, buyuk konusmusum. Etrafta ingilizce konusanlari anlamadigini gordugumuzde uzulup biraz da olsa evde ingilizce konusmaya basladik. Bazi sorularimizi ingilizce soruyoruz, bir cumlenin once turkcesini sonra ingilizcesini soyluyoruz ki biraz kulak asinaligi olsun diye. Kelime dagarcigi fena sayilmaz ama cumle kuramiyor. Akici bir turkcesi var diyebilirim. 6 kelimelik uzun cumleler kurabiliyor ve hepsini yerli yerinde kullaniyor. Bazen kendisinden ucuncu sahis olarak bahsetmesi cok komik. "Ecenaz yemek yemiycek" mesela. Cogunlukla "yemek yemiycem" diyor ama bazen nedense boyle cikiyor.

cocuk dergilerinde uzmanlarin soyledigine gore cocugun 3-7 yas arasindaki yetisme tarzi ve beslenme aliskanligi hayatinin %75 ini belirliyormus. Cok buyuk bir yuzde. Gozumu bayagi korkuttu bunu ogrenmek. Dogru kararlarin alinmasi gereken onemli 4,5 yil var onumuzde. Sorunlu 2 yas donemini bitirdikten sonra okul cagina gelene kadar 4 yillik lay-lay-lom donemi oldugunu dusunmustum hep. Inanmak istemesem de biliyorum ki 7 yasina gelince de onemi buyuk olan baska bir donem baslayacak. Bunun sonu yok galiba. Ilkokul secimi, ortaokul sinavlari, lise donemi-blug cagi problemleri, universite sinavlari-masraflari, is hayati-acaba basarabilcek mi? Evlenecek-dogru insan mi?.... Ay daha fazla yazamayacagim, icim daraldi. Tabii cocuk sahibi olmak guzel ama sorun ve sorumluklar da unutulmamali. Kendisine ve yasadigi dunyaya saygili, basarili, terbiyeli, insan gibi insan yetistirmek cok emek istiyor.

Biliyorum simdi bazilariniz daha kisin 2 yasinda, bu kadar derin dusunme, hersey olur diyorsunuz. Ama zaman cok cabuk geciyor. Cocuk sahibi olmama ragmen bazen hala evli olduguma inanamiyorum. Hakus bunu soyledigimde cok kiziyor. 12 Ekim'de, Hakan'la tanismamizin 11. yildonumu kutladik ve 6 yildir evliyiz ama sindirememisim demek ki. Benim sindirim problemim var. Simdiden Ecenaz'in gelecegini dusunmem lazim ki, yasadigimizda sindirimi kolay olsun ve dogru seyler yapma ihtimalimi yukselteyim. Bak simdi; cumleden oyle bir yanlis anlam cikti ki, sanki evlenmekle yanlis bir sey yaptigimi dusunuyormusum gibi oldu.
Ama siz benim soylemek istegimi anladiniz, degil mi?

Ve hepsini dusundukten sonra ikinci cocuga hayir dedigimde, ailemdeki herkes hop oturup hop kalkiyor. Ne komik bir tabir degil mi? Hop oturup hop kalkmak:) Aile fertleri derken babam haric herkesi kastediyorum. Ablalarim, abim, yegenlerim, buyuk kucuk herkes. Fikre karsi cikan 5 kardesimin ucunun 2, ikisinin 1'er cocugu var. Duyan da 4-5 cocuklari var sanacak. Hem zaman da onlarin cocuk yetistirdiginden cok farkli artik. Biz Hakus'la kulaklarimizi kapadik herkese ve aldigimiz kararla mutlu mutlu yasiyoruz, simdilik;)

Benim yeni bir fikrim var Hakus'un bir turlu kabul etmedigi. Kopek sahibi olmak. Ecenaz bebek degil artik, oyle kil-tuy problemimiz de olmaz. Calismalarim devam edecek bu konuda ama Hakus cok kararli "Bu eve kopek girerse, Hakan cikar" diyor. Buyuk laf degil mi? Bakalim ne olacak!

Uzun aradan sonra uzun bir yazi oldu degil mi? Ben de icimi dokdum rahatladim. Ohh be!!!