Bugun Ecenaz'in grip asisi icin kendimizi bayagi hazirlamistik. Ama doktor ofisinde isbilmez bir hemsirenin olmayan asi icin randevu verdigini aksam 7:30 asi icin gittigimizde ogrendik.
Ben hala sorunu anlamis degilmis. Bu asisiyi ureten firmada malzeme eksiligimi var. Ya da bunlarin altinda baska birsey mi? Konu amerika olunca insanin aklina paranoyakca dusunceler geliyor. Grip ilaci ureten sirketlerin cikarlari mesela. Neyse, sonucta bugun Ecenaz'in sansli gunuydu. Grip asisi olmak kolay is degil. Ben ilk asimi olduktan yarim saat sonra yatak dosek yatiyordum. Ayri dram Ecenaz icin onumuzdeki hafta yasanacak.
Biz her nekadar nereye gittigimizi Ecenaz'a soylemesek de binadan iceri girerken, doktora geldigimizi anlamisti bile. En son 4 ay once gitmisti oraya ama hatirladi. Bazen bana hangi yoldan nereye gidilecegini tarif ediyor. Gecen gun kirmizi isikta beklerken, sag taraftaki yolu gostererek "burdan marketiye gidiyoruz" dedi. Ya da sadece et almak icin gittigim yerin otoparkinda bana "anne et alcaz?" diye soruyor. Burada yasayan bircok Turk'ten daha iyi biliyor yollari kizim;)
Dun bloga yazdigim herseyi isten gelir gelmez yaptim, extrasiyla. Ramazan pidesi menuye son anda girenlerden. Tam isten cikmak uzereyken Hakus ekmegimiz yok diye aradi. Markete gidince sadece kepek ekmegi aldim ki Hakus hic sevmez. Zaten eve gelince surati asildi. Ama surprizi gorunce yelkenler suya indi. Bildigimiz mis gibi kokan corek otlu ramazan pidesi. Ve yapmasi cok kolay.
Kafeste pilav dusledigim kadar harika olmasa da guzeldi. Hakus yemek sonunda artik patlayacagim kalkmam lazim diyerek olay yerini terketti:) Ben de kendime inanamadim. Ben yaptim diye soylemiyorum, gorgu taniklarim var, hersey cok guzeldi. Insan yeterki istesin.
Daha once yazdiklarim yanlis anlamaya yol acmasin diye bir aciklama yapayim. Ozellikle kayinvalidem ve annem icin. Cocugu ve torununa iyi bakilmiyor diye uzulmesinler.Ben bu kadar hamarat olmadan once de guzel yemekler yapiyordum ve hergun olmasa da gunasiri yemek pisiyordu evimizde. Simdi sadece degisik tatlar deniyoruz. Aciklama bitti.
Ilk evlendigim zamanlari hatirladim simdi. Yazarkan bile utanacagim belki ama yaziyorum iste: Sadece makarna, yumurtali ispanak, bulgur pilavi ve hazir corba yaptigim o donemlerde kendimi marifetli sayardim. Hatta bu menuyle cok misafir agirlamisligim da vardir. Evlenene kadar hic yemek pisirmemis birisi olarak iyi sayilabilir ama simdiki yaptiklarimi dusununce biraz ayip kaciyor.
Aslinda ilk geldigim zamanlardaki hayatimla simdiki arasinda daglar kadar fark var. Yabanci bir ulkede herseye sifirdan baslamak kolay is degil. Bu coooook uzun bir hikaye. Belki bir gun anlatirim.
Hakan ve musterilerimin cogu farketmese de ben saclarimi boyadim. Ilk defa kendi kendime yaptim bu isi. Sonuctan memnunum. Ama anlamadigim sac rengim koyu kestaneden kizila dondu ve kimse farketmedi. Hakus'a bende ne degisiklik goruyorsun diye sordum, 5 dk incelemeden sonra sonuc sifirdi. Sacimi gozune sokunca farketti. Ilginc.
Dun gece Ecenaz'a yine yanlis sinyaller gonderdik. Gece 1 civari uyandiginda ben ve babasi yataginin basindaydik. Ikimiz birden yanina gidince O da firsat bu firsat deyip kaprislerini yapti. Biraz ugrassak yataginda uykuya geri dondurebilirdik ama birbirimize soylemesek de dun gece Ecenaz'in bizimle uyumasini cok istedik. Nitekim yaptik da. Oyle guzel ki, nefesini yanaginda hissetmek, kucucuk ellerinin kollarimizda dolasmasi, sirnasik yatisi... Eskisi gibi bir sure kalip geri de gitmedi dun gece, sabaha kadar bizimle uyudu. Benim boynum hafif tutulmus durumdan ama sikayetci degilim.
Bu gece uyandiginda cocuga kendi yataginda yatmasini soyledigimizde dinler mi bizi hic. Hakli da.. Canin isteyince yanina al, istemeyince alma. Ama butun bunlar o okudugum yazinin sucu. Yeni arastirmalar 5 yasina kadar arada bir anne-babayla yatmanin cocukta ozguveni sagladigini yaziyordu. Benim dogdugundan beri Ecenaz'i yataginda uyumaya alistirma tabularimi yikti. Biz de durumdan biraz faydalanip tadini cikariyoruz.
Bu yazi arasinda Ecenaz'in cilvelerine dayanamayip babasiyla oynadigi oyuna katildim. Yerdeki koltuk yastiklarinin ustunde takla atma, ziplama, cozutma... Mutluluktan gozlerinin ici guluyordu. Biz de yaptiklarina gulmekten katildik. Hadi yatma vakti geldi dedigimizde; kucucuk ellerini kocaman acip "5 dakka sonra" diye reddetti. Ucuncu denemede basardik. Bu "5 dakka" miz da yeni. Banyo yapacagiz, yemek yiyecegiz, disari cikacagiz hersey "5 dakka sonra". Bize de tamam demekten baska care kalmiyor.
Bugun soyledigi en komik kelime "op course" du, bir de arabasina "come here araba, come here" sonra da "gel, gel" diye cekistirmesi. Cumle kurarken yaptigi mimikler de cok komik. Hepsi biraraya gelince ortaya yenesi birsey cikiyor.
Az once babasiyla uyumaya gittiler. Hakus'un horlama sesini duyunca uyandirmaya gittim ama bizim fare hala uyanik. Beni gorur gormez de gozlerini simsiki kapatip uyuyor numarasi yapiyor. Yatagindan inebilse babasini uyutup yanima gelecek. Herhalde 3-4 aya kadar da odasini degistirmemiz gerekecek. Bebeklik yatagi artik kucuk gelmeye basladi. Al sana yeni bir taksit.Offf Offffff... bitmiyor bu taksitler...
Ben hala sorunu anlamis degilmis. Bu asisiyi ureten firmada malzeme eksiligimi var. Ya da bunlarin altinda baska birsey mi? Konu amerika olunca insanin aklina paranoyakca dusunceler geliyor. Grip ilaci ureten sirketlerin cikarlari mesela. Neyse, sonucta bugun Ecenaz'in sansli gunuydu. Grip asisi olmak kolay is degil. Ben ilk asimi olduktan yarim saat sonra yatak dosek yatiyordum. Ayri dram Ecenaz icin onumuzdeki hafta yasanacak.
Biz her nekadar nereye gittigimizi Ecenaz'a soylemesek de binadan iceri girerken, doktora geldigimizi anlamisti bile. En son 4 ay once gitmisti oraya ama hatirladi. Bazen bana hangi yoldan nereye gidilecegini tarif ediyor. Gecen gun kirmizi isikta beklerken, sag taraftaki yolu gostererek "burdan marketiye gidiyoruz" dedi. Ya da sadece et almak icin gittigim yerin otoparkinda bana "anne et alcaz?" diye soruyor. Burada yasayan bircok Turk'ten daha iyi biliyor yollari kizim;)
Dun bloga yazdigim herseyi isten gelir gelmez yaptim, extrasiyla. Ramazan pidesi menuye son anda girenlerden. Tam isten cikmak uzereyken Hakus ekmegimiz yok diye aradi. Markete gidince sadece kepek ekmegi aldim ki Hakus hic sevmez. Zaten eve gelince surati asildi. Ama surprizi gorunce yelkenler suya indi. Bildigimiz mis gibi kokan corek otlu ramazan pidesi. Ve yapmasi cok kolay.
Kafeste pilav dusledigim kadar harika olmasa da guzeldi. Hakus yemek sonunda artik patlayacagim kalkmam lazim diyerek olay yerini terketti:) Ben de kendime inanamadim. Ben yaptim diye soylemiyorum, gorgu taniklarim var, hersey cok guzeldi. Insan yeterki istesin.
Daha once yazdiklarim yanlis anlamaya yol acmasin diye bir aciklama yapayim. Ozellikle kayinvalidem ve annem icin. Cocugu ve torununa iyi bakilmiyor diye uzulmesinler.Ben bu kadar hamarat olmadan once de guzel yemekler yapiyordum ve hergun olmasa da gunasiri yemek pisiyordu evimizde. Simdi sadece degisik tatlar deniyoruz. Aciklama bitti.
Ilk evlendigim zamanlari hatirladim simdi. Yazarkan bile utanacagim belki ama yaziyorum iste: Sadece makarna, yumurtali ispanak, bulgur pilavi ve hazir corba yaptigim o donemlerde kendimi marifetli sayardim. Hatta bu menuyle cok misafir agirlamisligim da vardir. Evlenene kadar hic yemek pisirmemis birisi olarak iyi sayilabilir ama simdiki yaptiklarimi dusununce biraz ayip kaciyor.
Aslinda ilk geldigim zamanlardaki hayatimla simdiki arasinda daglar kadar fark var. Yabanci bir ulkede herseye sifirdan baslamak kolay is degil. Bu coooook uzun bir hikaye. Belki bir gun anlatirim.
Hakan ve musterilerimin cogu farketmese de ben saclarimi boyadim. Ilk defa kendi kendime yaptim bu isi. Sonuctan memnunum. Ama anlamadigim sac rengim koyu kestaneden kizila dondu ve kimse farketmedi. Hakus'a bende ne degisiklik goruyorsun diye sordum, 5 dk incelemeden sonra sonuc sifirdi. Sacimi gozune sokunca farketti. Ilginc.
Dun gece Ecenaz'a yine yanlis sinyaller gonderdik. Gece 1 civari uyandiginda ben ve babasi yataginin basindaydik. Ikimiz birden yanina gidince O da firsat bu firsat deyip kaprislerini yapti. Biraz ugrassak yataginda uykuya geri dondurebilirdik ama birbirimize soylemesek de dun gece Ecenaz'in bizimle uyumasini cok istedik. Nitekim yaptik da. Oyle guzel ki, nefesini yanaginda hissetmek, kucucuk ellerinin kollarimizda dolasmasi, sirnasik yatisi... Eskisi gibi bir sure kalip geri de gitmedi dun gece, sabaha kadar bizimle uyudu. Benim boynum hafif tutulmus durumdan ama sikayetci degilim.
Bu gece uyandiginda cocuga kendi yataginda yatmasini soyledigimizde dinler mi bizi hic. Hakli da.. Canin isteyince yanina al, istemeyince alma. Ama butun bunlar o okudugum yazinin sucu. Yeni arastirmalar 5 yasina kadar arada bir anne-babayla yatmanin cocukta ozguveni sagladigini yaziyordu. Benim dogdugundan beri Ecenaz'i yataginda uyumaya alistirma tabularimi yikti. Biz de durumdan biraz faydalanip tadini cikariyoruz.
Bu yazi arasinda Ecenaz'in cilvelerine dayanamayip babasiyla oynadigi oyuna katildim. Yerdeki koltuk yastiklarinin ustunde takla atma, ziplama, cozutma... Mutluluktan gozlerinin ici guluyordu. Biz de yaptiklarina gulmekten katildik. Hadi yatma vakti geldi dedigimizde; kucucuk ellerini kocaman acip "5 dakka sonra" diye reddetti. Ucuncu denemede basardik. Bu "5 dakka" miz da yeni. Banyo yapacagiz, yemek yiyecegiz, disari cikacagiz hersey "5 dakka sonra". Bize de tamam demekten baska care kalmiyor.
Bugun soyledigi en komik kelime "op course" du, bir de arabasina "come here araba, come here" sonra da "gel, gel" diye cekistirmesi. Cumle kurarken yaptigi mimikler de cok komik. Hepsi biraraya gelince ortaya yenesi birsey cikiyor.
Az once babasiyla uyumaya gittiler. Hakus'un horlama sesini duyunca uyandirmaya gittim ama bizim fare hala uyanik. Beni gorur gormez de gozlerini simsiki kapatip uyuyor numarasi yapiyor. Yatagindan inebilse babasini uyutup yanima gelecek. Herhalde 3-4 aya kadar da odasini degistirmemiz gerekecek. Bebeklik yatagi artik kucuk gelmeye basladi. Al sana yeni bir taksit.Offf Offffff... bitmiyor bu taksitler...
sen bunları anlatırken ecenaz ın mimiklerini tahmin edebiliyorum evet gerçekten çok tatlı birşey oluyor bu arada bu hamaratlıklarını türkiyede de görürüz inşallah:)))) ecenz ile oynayışalrını anlatınca şaşırıyorum yani birgün senin bunları yapıcağını hiç düşünmemişim herhalde ki "vay be teyzeme bak ve ne kadar sabırlıymış" diyorum bazen hayatınız boyunca hep böyle mutlu olmanız dileğiyle.. gizem
YanıtlaSil