Okul Heyecani

Hastayi kurtaramadik. Biliyorsunuz neyden bahsettigimi, bilgisayarim,benim vefakar malulen emekli oldu. Ama hala komada, inatla dosyalarimi vermiyor bana. Su yilbasi tatili gecsin ustesinden gelecegim.
Ve evet yeni bilgisayarimi aldim. Eskisinin tamir fiyati yeni bilgisayar maliyetinin yarisini bulunca, hoscakal deme zamaninin geldigi anlasildi. Yine Toshiba aldim tabii ki. Aramizda ozel bir bag var bizim, diger bilgisayarlara gozum bile kaymadi. Kizimla beraber gittik alisverise, ilk defa bir bilgisayar magazasinda bu kadar uslu durdu. O da Toshiba'yla arama girmek istemedi herhalde. Bana en cok goz kirpani da alip eve getirdim.
4 yildir kullandigim vefakarim hic problem cikarmamisti bana ta kii son gunune kadar. Ama bu yeni modeller pek bi havali. Burunlari dusse almayacaklar cinsinden. Boyle cok havali olup, onemli seyleri kucumseyince de problem cikartiyorlar. Nitekim, dun ogleden sonra aldigim laptopumu bu sabah geri goturdum. CD okuma isini pek hafife aldi sanirim ve okumadi. Gecenin bir yarisi Toshiba teknik servisiyle 1,5 saat konusmama ragmen okutamadik hanimefendiye CD'yi. Ben de gidip ayni modelin yenisiyle degistirdim. Teknoloji ayni ama sanki ikincisi daha bir uysal. Bakalim ilerleyen gunlerde fikri degisir mi:)

Evde yeni bilgisayar kosusturmacasi disinda, firtina oncesi bir sakinlik var sanki. Ecenaz persembe gunu okula baslayacak, beni simdiden korkusu sardi. Tuvalet ihtiyacini nasil soylecek, su icmek isterse ogretmenine nasil anlatacak, sorularla cok ustune gelirlerse okuldan sogur mu?... gibi sonsuz bir soru yagmuru var aklimin heryerinde. Ingilizce cok buyuk problem. Biliyorum zamanla ustesinden gelecek, sadece o zaman araligini sorunsuz atlatmak dilegim. Soylenenleri anlamadigi zaman cok icerliyor, uzuluyor. Son zamanlarda kendince bir lisan uydurdu. Oyle net ve duraksaman sarki soyluyor ki bu lisanla, duysaniz boyle bir dilin varolmadigina inanmazsiniz. Sarkilarda bir kelime ne turkce ne de ingilizce var:)