Yine cok kisa birseyler yazip gidecegim, saat bayagi gec oldu. Ecenaz yattiktan sonra ne yapsam kardir deyip herseyi halletmeye calisinca bir bakiyorum saat 11 olmus.
Bu sabah ise gitmeden 20 dk once uyandim, kosusturmada Ecenaz'i gormedim bile. Eve gelince gorusemedigimizin daha da cok farkina vardim, yavrum uzun sure kucagimdan inmedi tabii kaprisini yaptiktan sonra. Bir de "ozledim" "seviyom" deyince tam yenecek kivama geldi.
Ben eve gelene kadar hicbirsey yememis, Hakan caresizlikten beni isten aradi "ne yapalim" diye. Mis gibi etli kabak dolmasi yapmistim ama tadina bile bakmamis. Genelde uzerine yogurt dokulunce herseyi yiyor ama o da ise yaramadigina gore ya dislerle derdimiz var ya da babasi gibi cok secici;)
Dolapta bir tencere yemek dururken eksili kofte yaptim eve gelince diger favori yemegi. Onu da yemedi. Ama ac kedi gibi dolabin onunden de gelmiyor. "Harf yicem" diye tutturdu. Tavuk ya da sebze suyuna harf seklindeki sehriyelerle yaptigim bir corba. Uc ogun ver hayir demiyor buna. Sebze yesin diye ugrastikca daha secici oldu Ecenaz.
Hicbir sey vermedim yemesi icin, istedigi corbayi da yapmadim. Bisikletini alip parka goturdum. Evden cikmadan sordum Ecenaz'a "anne seni nereye goturuyor biliyormusun?"
"Adda" dedi, "Adda ama nereye" diye ayrintiya girince "markete" dedi cocuk, o kadar net soyledi ki, saskinligimi gorunce ikimiz de kahkahalarla gulduk.

Hava inanilmaz guzeldi bugun. Dallas da boyle hava yilda 15 gunden fazla olmuyordur herhalde. 1,30 saat parkta oynadik, kostu, kaydiraga bindi, salincakta sallandi, ordekleri takip ettik. Eve gitme vakti geldi dedigimde giki cikmadi, tipis tipis arabaya dogru yurumeye basladi. Ecenaz'in bana sorun cikarmadigi tek konu bu diyebilirim. "Hadi parka bye bye de" dedigimde hic miziklamadan "Yine gelcez, Byeee" diyor yavrum.
Eve geldik, araba koltugundan indiriyorum bana "bici bici bici" diye sirinlik yapiyor. Her parkdan sonra banyo yapildigini biliyor artik.
Banyodan cikinca burusuk el va ayak parmaklarimizla oynadik "Usudum, giydir" diyene kadar.
Acliktan nefesi kokmaya baslamisti artik. Sabah 8'den aksam 8'e kadar bir-iki citirik disinda hicbirsey yemedi. Masaya oturdu, onunde eksili kofte... Ben bulmaca cozerek hic ilgilenmiyormus gibi yaparken tabagi sildi supurdu. Bos tabagi aldi eline mutfaga, bir daha istiyor. 3 tabak eksili kofte yedi, yaptigim yemegin yarisi. Ayni yemegi ogleden sonra verdim yemedi, o zaman da karni acti.
Eger bu dis agrisiysa gunun belli bir saatinde mi tutuyor, secicilik de olamaz cunku daha once hayir dedigi yemegi yedi. Durumu anlamis degilim yani. Bugun hayir dedigini yarin yiyebilir, ya da bugun yedigine yarin burun kivirabilir. Su yemek derdimiz ne zaman bitecek.
Annecigime yazik, ben bunlari anneme lise caglarimdayken yapardim. Kadincagiz aksam menusunde benim yemedigim birsey varsa bana ayri menu pisirirdi. Durum babami cok kizdirsa da annem hep ayni seyi yapardi. Dogru olan bu mu bilmiyorum ama anne yuregi cocugunun ac kalmasina dayanmiyor.