Ecenaz'in hala bir barbie bebegi yok. Cunku ben almiyorum. "perfect body" imajiyla yetissin istemiyorum.Toys r us a gittiginde de barbie dolu raflar hic ilgisini cekmiyor zaten. Bir suru ayicigimiz, tombis bebeklerimiz var. Mutluyuz yani. Ama diger kiz cocuklarindan biraz farkli olarak Ecenaz bir araba delisi. O minicik ve gosterisli arabalariyla oynarken etrafi unutuyor.
"cok buyuk araba alma bana" gozumuz de tok. Orta boy bir WV Bettle miz ve show arabalarinin minyaturleri var.
Bir araba delisi olsa da Ecenaz yukaridaki resimde gordugunuz gibi cok cici bici bir kiz cocugu iste. Ruhu degismiyor sadece zevkleri.
Size havuzda cekilmis resimlerimizi de gostermistim burada. Iste onlar bizim son havuz ziyaretimizden. Bir daha kismet olmadi. Neden? Texas sular altinda cunku. 1928 yilindan beri boyle siddetli yagmur gormemis Texas. Bircok sehir sular altinda, asfalt yollar suyun siddetinden kaymaya basladi, insanlar evlerini kaybetti. Bu felaketlerin yaninda bizim havuza girememiz de pek problem degil. Ama ciceklerimin durumu da bir felaket. Hayatimda ilk defa bir bitkiyi oldurmeden yetistirebildim diye sevinirken, hatta isi buyutup domates yetistirmeye bile kalkmisken, Amerikanin en sicak ve kuru eyaletlerinden birisi olan Texas ulkenin en cok yagmur alan yeri haline geldi. Yagmur yagdi asagi indir, gunes acti yukari cikart derken, cicegim oldu, domateslerim de kustu. Hatta domatesim kisiligini kaybetti bile diyebilirim. Sanirim fazla su sebebiyle kendisini agac falan zannetmeye basladi. Boyu Ecenaz'dan daha uzun. Ecenaz'in boyu 102 cm.
Yagmurla en son hasir nesir olmak zorunda kaldigimizda da halimiz epey korkutucuydu. Texas arazi olarak cok buyuk bir eyalet oldugu icin gidilecek mesafeler de hep cok uzak oluyor. Pazar gunu favori restorantlarimizdan birisine gitmek icin 35 km yol katetmemiz gerekti mesela. Ve yolun yarisinda bizi kapkara bir gokyuzu ve siddetli bir yagmur karsiladi. Sileceklerimiz son ayarinda olmasina ragmen otobanda 20 metre onumuzu goremez hale geldik. Yagmurun siddetinin azalmasini beklemek icin bir kopru altina sigindik ama nafile. O bizden de inatci cikti. Gidecegimiz yere vardik ama yasadigimiz korkuya deger miydi bilmiyorum.
Mutfaktaki denemelerim devam ediyor. Son hunerim cilekli pasta ve yumusak yuvarlak minik ekmeklerim. Cilekli pastada pandispanya disinda hersey guzeldi. Aslinda o da fena degildi ama istedigim gibi yumusacik, puf puf bir kivami yoktu. Yine de herkes afiyetle yedi.
Bu aralar buyuk ekmek yapmaktan kaciniyorum. Kucuk ekmek denemelerim de cok lezzetli oluyor. Aslinda yapimlari daha kolay. Hem daha cabuk kabariyorlar hem de pisme sureleri daha kisa.
Ama buyuk ekmeklerimi ozledim. Cumartesi gununden itibaren eskiye donus basliyor;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder