Bugun Ecenaz'in favori restoranina gittik. Tavuk yemeye basladigi ilk yer. Tennesse'den gelen Yusuf Abisi ve Newyork yeni donen Lisa Ablasiyla beraberdik. Ve artik Ecenaz "sa" yerine "lisa"demeyi ogrendik. "L" harfiyle ufak bir problemimiz vardi cunku.

Disari cikmak icin uzerimi giyinmeye basladigimda Ecenaz ayagimin dibinda "adda?Adda?" diye dolasmaya baslamisti. "Evet annecim Adda gidiyoruz" der demez de kendi odasina gidip kiyafet dolabina bakmaya basladi. Kapidan cikmadan once ustun koru bir ruj sureyim dedim ama ne mumkun. "Ruj Ruj" ve ardindan "Kendi Kendi" fasli basladi. Eskiden beni operek dudagimdan ruj almakla yetiniyordu ama artik rujun ucunu azicik acip eline vermek zorunda kaliyoruz. Dudagina cok dikkatlice ruju surdukten sonra bana geri veriyor.
Restorana girer girmez gidecegi yer belli. Boyama defteri ve pastel boyalar. Ama bugun benim getirmemi istedi cunku Yusuf abisiyle mesguldu. Yarim chicken pomodori sandivici miziklamadan yedi kizim yine ki neredeyse bizim yarim ekmege yakin. Ecenaz'la ilgilenmekten bizim birbirimizle konusmamiz pek mumkun olmadi ama o Lisa ablasini ve Yusuf abisini gormekten cok mutluydu. Eve geldigimizde uyku vakti yaklasmak uzereydi. Yarin icin hazirlamaya basladigim ama dolapta bir sure beklemesi gereken yemegi bitirmeye calisirken yine bacagimda "kucagina" demeye basladi. Ise yaramayinca "sanda-yeyi sanda-yeyi" denedi ama yuz bulamayinca vazgecti. Sandalye hikayemiz de ayri bir komedi. Bugun ogleden sonra ogrendi onu da. Ben birseyler hazirlamak icin mutfaga girince Ecenaz'in gorevi de dolap ve cekmeceleri bosaltmak, hatta bazilarini tekrar yikamam icin lavobaya atiyor. Begenmiyor annesinin yikdaiklarini. Basedemeyince yemek odasindan bir sandalye getirdim mutfaga, beni seyretmesi icin. Buyuk ascilar annelerini seyrederek ogrenmisler ve sevmisler bu isi. Cok iyimser bir dusunce olarak kaldi tabii seyredecegini sanmak. Sandalye lavaboya dogru cekildi ve kizim lavabodaki bulasiklari yikamaya basladi. Onlar da yetmedi cekmecelerdeki kasik ve catallar getirildi. Butun dokuntuyu toplamak bayagi vakit aldigi icin de butun yatagina 15 dk gec gittik.
Yatma fasli. Her aksam ayni. "Kizim hadi yatiyoruz, uyku vakti geldi" der demek. "sut" diyerek dolaba gidiyor. Eger sut yeni alinmissa, yani sise doluysa "agir agir" deyip zorlanarak bana getiriyor siseyi. Ben sutunu kabina bosalttiktan sonra yine "kendi, kendi" seranati basliyor. Sut kabinin kapagini Ecenaz kapatmak zorunda. Birseyleri kendi basina yapabilecegini gormek ve gostermek istemesi sanirim sebep. Elimizde sut odasina gidiyoruz. Muzigi acmam icin radyoyu gosteriyor eger ben acmayi unutmussam. Yatagina tirmaniyor benim yardimimla. "Anne? Byeee night night" dedikten 10 dk sonra misil misil uyuyor. Eger o gun cok yorulmussa 5 dk da iptal oluyor.
Bizim gunumuz boyle gecti bugun. Bakalim yarin neler olacak.