BIR EL YIKAMA HIKAYESI

Ecenaz suya bayiliyor, onun yasindaki her cocuk gibi. Eli birazcik kirlense bile silmemize izin vermiyor, mutlaka yikanmali. "Banyo" diyerek el yikamaya gidiyoruz. Biz yari yoldayden, o iceride hazir vaziyette bekliyor. Suya rahat ulasiyor boyu uzun diye kanmayin, ayaginin altinda taburesi var.

Eger tabure lavobonun onunde degilse, "sanda-ye" diyerek mutlaka bulup getiriyor. Biz unutursak eline "sabun" dokmemizi hatirlatiyor. El iyice kopurtuldukten sonra agiz da yikaniyor. Cok hasince yikiyor ama agzini. Resimdeki halinden de belli zaten.Eger kopuk yutarsa, tukurmeye basliyor. Guler abladan ogrendigi birsey.

Artik son asamaya yaklasiyoruz ki Ecenaz'in hic hosuna gitmiyor. Yeni birsey ogrendi son gunlerde; eli cok suda kalirsa parmaklarinin burusmasi. Ozellikle banyodan sonra "anne burustu" deyip el ve ayak parmaklarini gostermesi cok sirin. Bir sure sonra gecince de "gittiii" diyor.
Suyla oynamanin sonu anlamina geldigi icin, el yikamayi ogretmekten cok, onlari kurulamayi ogretmekte zorlandik.
Ama sonunda ogrendi. Bazen, ellerini kuruladiktan sonra geldigi hizla banyoyu terkediyor. Sebebini henuz anlamis degilim. Ve eger zamaninda gelip suyu kapatmazsak, Ecenaz'i banyo yapmis olarak buluyoruz.