Arda, Ecenaz Antalya'ya gittikten dort gun sonra dogdu. En kucuk kuzeni Ecenaz'in. Etraftan gelen yogun ilgi, annesinin dedenin yanina gitmesi, kalabalik ortamlar ve uzerine bir de Arda bebek gelince Ecenaz biraz bocalamis. Resimde pek bir sevistiklerine bakmayin, kiskanclik krizlerini engellemek icin Arda'dan mumkun oldugunca uzak durduk. Ecenaz'dan sonra oyle kucuk geldi ki Arda nasil tutacagimizi bilemedik. Sanki kizimizi biz buyutmedik, unutuluyor demekki.
Butun kargasaya ve alisik olmadigi ortama cok cabuk ayak uydurdu Ecenaz. Hem Izmir'de hem de Antalya'da buyuk bir sevgi cemberinin icinde, teyze, hala, dayi, amca, dede, anneanne, babaanne, geniste(eniste) ve kuzenlerinin yaninda ilk defa cok buyuk bir ailenin parcasi gibi hissetti kendisini ve cok mutlu oldu.
Yine de "sen burada bizimle kal Ecenaz" dileklerine "ama benim okulum var gitmem lazim" diye cevap verdi.
Asagidaki resim yukaridakini pekistiriyor degil mi? Ecenaz gittikce buyuyor, elini uzatsa minarenin tepesine dokunacak:) Antalya'da havanin guzel olmasini firsat bilip, benim de cok gormek istedigim Minicity'ye gittik. Istanbul'daki Minyaturk'u gormek mumkun olmadi ama Minicity de gormeye deger bir yer.
Butun minyaturlerin resimlerini cektim ama hepsini buraya koymak mumkun olmadi. En iyisi siz gidip kendi gozlerinizle gorun.
Bir sonraki duragimiz Konyaalti paljiydi. Denize girmek icin degil de kendimizi rahat yastiklarin uzerine atip birseyler yudumlamak icindi. Ama yol uzerinde en az minicity kadar ilginc biryer gorduk ve kendimizi icinde bulduk. Sand City(kum sehir). Resimler bir sonraki yaziya kalsin.
Ben yorgunluk kahvemi yudumlarken, Ecenaz ve Efecan daha sonra babalarinin da katilacagi futbol macinin temellerini atiyorlardi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder